
Hoofdstuk 3 – Verlies bij mensen – Rouw in het bijzijn van je paard
Wanneer je als mens te maken krijgt met verlies, verandert er iets in je binnenwereld. Iets wat eerst vanzelfsprekend was, is er plotseling niet meer. Dat kan een paard zijn dat je hebt moeten laten gaan, een kuddegenoot die wegviel, een vertrouwde routine die is verbroken, of zelfs de voorzichtige verwachting van hoe het zou zijn samen, die anders uitpakte dan gehoopt. In die momenten komt er vaak niet alleen verdriet, maar ook verwarring, leegte, en het zoeken naar nieuwe houvast.
Veel mensen voelen zich in deze periode verscheurd: aan de ene kant het eigen verdriet, aan de andere kant de verantwoordelijkheid voor het paard dat er nog wél is. Je voelt dat je er voor je dier wilt zijn, maar merkt dat je aandacht versnipperd is. Je bent lichamelijk aanwezig, maar innerlijk ergens anders. En precies dat voelt je paard haarfijn aan.
Paarden zijn gevoelsdieren. Ze luisteren niet naar wat je zegt, maar naar hoe je bent. Ze voelen of je in je lijf zit, of in je hoofd. Of je adem ruim is, of ingehouden. Of je met aandacht naast ze staat, of in gedachten bij het gemis. En het mooie is: ze oordelen niet. Een paard zal je niet afwijzen als je rouwt. Integendeel – het voelt juist vaak veiliger bij een mens die zichzelf toestaat om stil en open te zijn, dan bij iemand die zijn gevoelens wegduwt en zich sterker voordoet dan hij zich voelt.
Toch kunnen onze paarden wel reageren op hoe wij ons voelen. Niet omdat we iets fout doen, maar omdat hun zenuwstelsel voortdurend afstemt op het onze. Als jij in een diepe laag van verdriet zit, zal je paard dat waarnemen. Sommige paarden trekken dan naar je toe. Anderen worden juist wat afstandelijker – niet uit onwil, maar omdat het even te veel is om te dragen. Rouw maakt je energie vaak zwaarder of weker. En niet elk paard kan daar meteen bij blijven.
Dat vraagt om mildheid. Naar jezelf, én naar je paard. Er is geen ‘goede’ manier om te rouwen in het bijzijn van je dier. Maar wat wel helpt, is eerlijk zijn. Niet per se in woorden, maar in je houding. Je hoeft niet sterk te zijn. Je hoeft niet altijd te ‘zorgen’. Soms is het al genoeg om er gewoon te zijn, stil, zittend in het gras, met een hand op een warme vacht. Geen plan, geen doel. Alleen de erkenning van wat er niet meer is – en van wat er nog steeds is.
Rouw kan je ook juist dichter bij je paard brengen. Juist in die momenten van kwetsbaarheid ontstaan er vaak diepere lagen van contact. Als jij je zachtheid durft te tonen, opent dat vaak iets in de ander. Je paard voelt dat je aanwezig bent, niet ondanks je verdriet, maar dankzij je bereidheid om het te voelen. En dat maakt jou tot een veilige plek.
Wat belangrijk is, is dat je jezelf niet verliest in de zorg voor je paard. Veel mensen willen ‘sterk’ blijven voor hun dier, en stellen hun eigen rouw uit. Maar je kunt pas echt steunend zijn als je ook voor jezelf zorgt. Dat betekent: ruimte maken voor je eigen gevoelens. Praten, schrijven, rust nemen. Hulp vragen als dat nodig is. Niet als zwakte, maar als keuze voor heling.
Je hoeft niet alles met je paard te delen, maar je kunt wel afstemmen. Soms is het genoeg om je dag te beginnen met een moment van stilte samen. Om te gaan zitten in de paddock, je voeten op de aarde, je ademhaling rustig. Om te zeggen, in stilte: “Ik ben er. Dit is waar ik ben vandaag.” En te kijken hoe je paard daarop reageert.
In de rouw ontstaan nieuwe vormen van nabijheid. Niet per se actief of vrolijk, maar dragend, stil, werkelijk aanwezig. Daarin kun je elkaar vinden – jij en je paard – in een nieuwe balans die niet gebaseerd is op wat er was, maar op wat er nu is.
In het volgende hoofdstuk verkennen we hoe je nabij kunt zijn bij een paard dat zelf rouwt. Niet met woorden of uitleg, maar met lichaam, tijd en ruimte. Wat betekent het om getuige te zijn van verlies, zonder iets te willen veranderen?
“Rouw vraagt geen antwoord. Alleen een plek waar het bestaan ervan wordt erkend.”
Liever zonder onderbrekingen lezen?
Download deze gids nu voor een aanbiedingsprijs – reclamevrij en altijd bij de hand!
Zacht Verlies – een digitale gids over rouw, afscheid en verbonden aanwezigheid
Afscheid nemen vraagt geen antwoorden, maar aanwezigheid. In deze digitale gids vind je ruimte voor verlies — bij je paard, bij jezelf, en in het stille veld daartussen. Niet om te ‘verwerken’, maar om te begeleiden met zachtheid en ritme.
"Verlies wordt draaglijk wanneer je het niet alleen hoeft te dragen."
Wat je leert in deze gids:
- Hoe paarden rouwen en wat jij daarin kunt betekenen.
- Begeleiding na verlies, verhuizing of verandering.
- Rituelen, oefeningen en reflectie om verlies te markeren en verzachten.
- Handvatten voor lichaamstaal, emotionele signalen en herstel in verbinding.
Voor wie een paard wil steunen in afscheid — en zichzelf de ruimte gunt om te voelen wat niet gezegd hoeft te worden.
Uitsluitend digitaal beschikbaar via Equi‑Care.
Let op: dit is een digitale gids (PDF)
Na aankoop ontvang je direct een downloadlink.
Dit is een digitaal product en kan na aankoop niet worden geretourneerd of geannuleerd