
Hoofdstuk 9 – Oefening 5: Herinnering als verbinding – Het anker behouden
Wanneer iets of iemand wegvalt, blijft er vaak meer achter dan je op het eerste gezicht denkt. In het lichaam, in het landschap, in de dagelijkse ritmes. Wat verdwenen is in vorm, blijft vaak voelbaar in aanwezigheid. Herinnering is dan geen teruggrijpen naar wat was, maar een manier om te erkennen wat nog steeds voortleeft in ervaring, in gevoel, in verbinding.
Voor paarden geldt dat niet anders. Ze onthouden wie ze hebben gekend, waar ze rust vonden, bij wie ze zich veilig voelden. Die herinneringen leven voort in geur, plek, aanraking en ritme. En ook in jou – als begeleider, verzorger, vriend. Door herinnering bewust te koesteren, geef je niet alleen jezelf de ruimte om te blijven verbinden met wat er was, maar bied je ook je paard een herkenbare bedding in het nu. Deze oefening nodigt je uit om die herinnering tastbaar te maken, als anker en als eerbetoon.
Waarom deze oefening?
Wanneer een verlies niet gemarkeerd wordt, blijft er vaak iets onaf. Een paard kan dan blijven zoeken naar een vertrouwd element, en een mens kan in zichzelf blijven ronddolen tussen verdriet en verlangen. Door herinnering ruimte te geven, in ritueel en herhaling, wordt verbinding mogelijk zonder kramp. Je maakt zichtbaar dat wat er was, nog steeds betekenis draagt.
Wanneer gebruik je deze oefening?
- Als een paard of persoon is overleden of langdurig weg is
- Als er een plek is die belangrijk was en die veranderd is
- Als het voelt alsof ‘iets’ nog steeds tussen jullie in hangt
- Als je behoefte hebt aan hernieuwde verbinding met een dierbare herinnering
Stap 1 – De herinnering kiezen
Sta stil bij wat of wie je wilt eren. Dat kan een paard zijn dat overleden is, een maatje dat is verhuisd, een ritueel dat niet meer bestaat. Kies een herinnering die betekenisvol is, en waarvan je voelt dat die nog leeft in je hart of in je omgeving. Je hoeft niets groots te kiezen – een dagelijks gebaar of klein moment kan voldoende zijn.
Stap 2 – De plek bepalen
Kies een plek waar die herinnering voelbaar is. Misschien een pad waar je vaak liep, een plek in de stal, een veldje waar je samen was. Het mag ook een nieuwe plek zijn die je nu toewijdt aan het bewaren van die herinnering. Laat je paard vrij bewegen als dat kan – en als hij wil, betrek hem erbij.
Stap 3 – Een anker leggen
Breng iets mee wat symbool staat voor wat je herinnert. Een steentje, een stukje hout, een oude borstel, een pluk haar, een geur, een voorwerp. Leg dit neer op de plek, in stilte, met bewuste aandacht. Je hoeft niets te zeggen. Alleen jouw aanwezigheid en intentie maken het waardevol.
Als je paard erbij is, laat hem snuffelen, kijken, of op afstand zijn. Forceer niets. De herinnering werkt in de ruimte, niet in de aanraking.
Stap 4 – Herhalen als ritueel
Kom regelmatig terug naar deze plek. Niet om iets te herbeleven, maar om opnieuw contact te maken met de rust die het biedt. Misschien elke week, of op een dag die belangrijk is. Herinnering als ritme, als bedding, als erkenning van wat blijvend is.
Als je paard merkt dat deze plek rust uitstraalt, zal hij het herkennen en zich er vaak zelf ook naar toe bewegen. Het anker wordt dan een gedeelde plek van rust.
Stap 5 – Verbinden in het alledaagse
Neem de herinnering ook mee in dagelijkse handelingen. Een bepaalde manier van borstelen, een bepaald gebaar bij binnenkomst, een ademhaling voor het trainen. Niet als verplichting, maar als stille aanwezigheid. Zo wordt herinnering niet iets uit het verleden, maar iets dat je draagt – samen.
Wat kun je waarnemen?
- Meer rust op plekken die eerst spanning opriepen
- Momenten van herkenning bij je paard: stilstaan, snuffelen, zuchten
- Bij jezelf: verzachting, helderheid, een gevoel van continuïteit
Reflectie
Wat leeft er nog in jou van wat er niet meer is? Hoe kun je dat zó vormgeven dat het een bron wordt van rust, in plaats van gemis? Wat vraagt jouw herinnering: een plek, een gebaar, een ritueel, een moment?
“Wat verdwijnt in vorm, leeft voort in verbinding – zolang jij de deur openlaat naar herinnering.”
Liever zonder onderbrekingen lezen?
Download deze gids nu voor een aanbiedingsprijs – reclamevrij en altijd bij de hand!
Zacht Verlies – een digitale gids over rouw, afscheid en verbonden aanwezigheid
Afscheid nemen vraagt geen antwoorden, maar aanwezigheid. In deze digitale gids vind je ruimte voor verlies — bij je paard, bij jezelf, en in het stille veld daartussen. Niet om te ‘verwerken’, maar om te begeleiden met zachtheid en ritme.
"Verlies wordt draaglijk wanneer je het niet alleen hoeft te dragen."
Wat je leert in deze gids:
- Hoe paarden rouwen en wat jij daarin kunt betekenen.
- Begeleiding na verlies, verhuizing of verandering.
- Rituelen, oefeningen en reflectie om verlies te markeren en verzachten.
- Handvatten voor lichaamstaal, emotionele signalen en herstel in verbinding.
Voor wie een paard wil steunen in afscheid — en zichzelf de ruimte gunt om te voelen wat niet gezegd hoeft te worden.
Uitsluitend digitaal beschikbaar via Equi‑Care.
Let op: dit is een digitale gids (PDF)
Na aankoop ontvang je direct een downloadlink.
Dit is een digitaal product en kan na aankoop niet worden geretourneerd of geannuleerd